FAIL.in.th

ขี้แล้วเลียคือ…!!??

…คือหมาแม่ลูกอ่อน >_<

ขี้ แล้ว เลีย แค่มุงแหละ ไอคนเขียน !!

บททำความเคารพท่านเฟลาธิการ ด้วยความนับถือ (และด้วยความเฟลอย่าแรง)

ในเว็บเฟลนี้…อาเบะขึ้นชื่อมา….ช้านาน
อีกทั้งเฟลาธิการ…ผู้ก่อตั้ง…เว็บไซท์
ชายในชุดหมีสีฟ้า….มาสิงสถิตย์….แต่เมื่อใด
ตัวผมนั้นไซร้…ติดตามเฟล…เพราะเพื่อน….แนะนำ

การส่งเฟลรูปนี้….ชาวเฟล….เป็นพยาน
เราก็มี…เฟลาธิการ….อยู่บ้าง
อันมุกนี้….มาเป็นกลอน…อีกแล้ว
คอมเมนท์เป็นบทกลอนอีกครั้ง….ฟังไพเราะ…เสนาะหู

เริ่มเลยแล้วกัน

มาเขียนกลอน….ตามสัญญา…..เฟลที่แล้ว
เสียงเจื้อยแจ้ว…ไพเราะ…ดังขับขาน
เมื่อเวลา….ผ่านพ้นไป…ได้ไม่นาน
ผมนั้นกลับ…มาเขียนกลอน…ตามสัญญา

เรื่องมุกฮา….กลอนพาไป….ขอให้บอก
หยิกแกมหยอก….เราเขียนไป….สนุกสนาน
คนผ่านมา….อ่านไป….หัวเราะบาน
เราเชี่ยวชาญ…การแต่งกลอน…เป็นกระบุง

พอไปนั่ง…กินก๋วยจั๊บ….ในตลาด
ความฉลาด…ผมเกิดขึ้น…เมื่อวานนี้
เราต้องเขียน…กลอนบทอื่น…บ้างสักที
มาครั้งนี้….ขอเล่นบท….สักวา

มาล่ะเหวย…มาหล่ะว๊า…มาอีกแล้ว
มาอีกแล้ว…กลอนไพเราะ…ที่ขับขาน
เพิ่งเขียนใน…เฟลที่แล้ว…ได้ไม่นาน
เฟลนี้นั้น…ขอเขียนบท…สักวา

สักวา…คนไทย…จะไร้ทุกข์
รักสนุก…คำคม…อารมณ์ขัน
จะไปขี้…ก็ยังมี…อารมณ์ครัน
แต่ว่ามัน…ไม่สุภาพ…โคตรหยาบคาย

สักวา…มาแต่งกลอน…ตอนนั่งขี้
มีบุหรี่…สักหนึ่งมวน…ชวนเหลือหลาย
ปากก็ดูด…ตูดก็เบ่ง…โอ้สบาย
แต่สุดท้าย…เหม็นขี้ตาย…ในห้องส้วม

สักวา…นั่งขี้…ดีดีหน่อย
ค่อยค่อยปล่อย…ปลดทุกข์…จะสุขขี
ขี้เสร็จแล้ว…ก็ราดน้ำ…ตามวิธี
สักวา…นั่งขี้…มีสุขเอย

สักวา…หน้าหนาว…เราขี้หด
ต้องจำจด…เข้าส้วม…แล้วหนาวขา
ขี้ไม่ออก…ตรอกไม่เข้า…ต้องจำลา
เพราะหนาวขา….ขี้หด…รันทดใจ

สักวา…นั่งขี้ดี….ศรีรูตูด
ไหลออกปรู้ดดดดด!!!…..ไม่ติด…สนิทสนม
หากปวดขี้….ขี้ไม่ออก…แสนระทม
ตูดระบม…ขี้เหนียว….ติดหนึบเลย

สักวา…นั่งขี้…มีความสุข
ไม่อยากลุก…ออกไป…ใจมันเหงา
นั่งจ้องมอง…ลองชิม…จิ้มขี้เรา
ลมแผ่วเบา…เคล้ากลิ่น…ดินและทราย

สักวา…นั่งขี้…ดีดีหน่อย
ค่อยค่อยปล่อย…บรรจง…ให้ลงฐาน
คนกินมาก…ขี้มาก…นั่งนานนาน
ไอ้สันดาน….ขี้ไม่ราด…ชาติหมาจริง

สักวา…นั่งขี้…อยู่บนโถ
อพิโธ่…เวรกรรม…แต่ปางไหน
ขี้พรวดพราด…เป็นจรวด…ในทันใด
เท้าก็ไซร้…ลื่นลงโถ…โอ้เวรกรรม

สักวา..นั่งขี้…ดีดีหน่อย
บรรจงปล่อย…บรรจงลง…ให้ตรงฐาน
ขี้เสร็จแล้ว…เชิญราดน้ำ…ตามสำราญ
พวกคนพาล….มันขี้เสร็จ…เสด็จเลย…

พูดถึงกลอน…สักวา…ของผมนี้
รอบแรกนี้…ที่ได้เขียน…เป็นอย่างไรหนอ
ไม่ได้วิน…แค่ได้เฟล…นั้นก็พอ
เดี๋ยวมาต่อ…ในรอบหน้า…อีกครั้งเอย

การแต่งกลอน…สักวา…ครั้งแรกนั้น
มันเขียนได้…แค่เพียง…เท่านี้หนอ
ถ้าท่านชอบ…ขอให้กด…ไล๊ค์ก็พอ
ขอบคุณหนอ…ที่กดไลค์…ฉึกฉึกเอย

สาธารณะ…สมบัติ…จัดเอาไว้
จะเยี่ยวขี้…อย่าให้มี…เรื่องเสียหาย
ถ้าขี้เสร็จ…แล้วเลอะเทอะ…เปรอะเปื้อนไป
เราจะอาย…ฝรั่งที่…มาขี้เอย

เมื่อปวดขี้…มีที่ไป…คือห้องส้วม
อย่านั่งบวม…หน้าบูดเบี้ยว…เยี่ยวเล็ดไหล
ปวดขี้มาก…ลำบากตูด…ให้รีบไป
อย่ากลั้นไว้…เดี๋ยวตดแตก…ขี้แหกตาม

ยามได้ขี้…แสนฤดี…เปรมปรีตูด
โถถึงตูด…ขี้กระฉูด…สุดจะเหม็น
ตักน้ำราด…ยิ่งสาด…ยิ่งกระเด็น
สุดลำเค็ญ…เหม็นขี้…ของเราเอง

กูจะขี้…เสียงดังมี…อะไรไหม
กูจะใส่…ให้เต็มที่…ขี้เต็มถัง
กูจะปล่อย…ลมตดออก…เต็มกำลัง
พอส้วมพัง…ไอ้เย็ดเป็ด…สเด็จหนีไปเลย

อยากจะขี้….ก็จง…ขี้ไปเถิด
ขี้บรรเจิด…อารมณ์…ไม่หม่นหมอง
นั่งขี้ไป…ร้องเพลงไป…ใจลำพอง
คึกคะนอง…นั่งขี้ไป…ไม่ตดเลย

อยากจะฝาก…ทุกท่าน…อย่าทำเฉย
อย่าละเลย…กลั้นขี้ไว้…ไม่ดีหนา
พวกเรานั้น…หวังดี…เสมอมา
ปรารถนา…ให้นั่งขี้…อย่างสุขใจ

กูจะขี้…ก็มีมาร…มาผลาญสุข
ขี้กระตุก…ตูดขมิบ…ไอ้ชิพหาย
กูจะขี้…ก็มีมาร…มาทำลาย
ไอ้ชิพหาย…ขี้ไม่ออก…อีดอกทอง

เราจะทำ…อย่างไรดี…คราวนี้หรอ
ยืนตัดพ้อ…ไม่ช่วยให้…ไปสวรรค์
คงต้องลุ้น…คงต้องหา…พัลวัน
ห้องว่างพลัน…กระโดดมิด…ปิดประตู